We genieten volop van de zomer hier in de Dordogne. Het weer is zonnig en heerlijk warm. De toeristen vermaken zich uitstekend in deze prachtige omgeving met alle zomerse activiteiten die er te doen zijn. Overal zie je mensen zwemmen en kanoën op de rivier.

En wat is een zomer in Frankrijk zonder de Tour de France? Elke middag zitten we gezellig met een wijntje en een kaasje klaar om het laatste stuk van de etappe te volgen en te zien wie de overwinning op zijn naam mag zetten.

.

Vandaag was de twaalfde etappe, en die kwam vlakbij de gîte Notre Chartreuse langs , in Gourdon, slechts 17 kilometer verderop. Dat wilden we natuurlijk niet missen! Dus rond lunchtijd stapten we in de auto richting Gourdon. Gewapend met twee luie stoelen en paraplu’s – voor het geval dat – gingen we op zoek naar een goed plekje langs het parcours. We hielden het weerbericht goed in de gaten, want er waren onweersbuien voorspeld voor Zuidwest-Frankrijk.

.

.

Bij aankomst was de sfeer al geweldig. Overal stonden mensen met vlaggen, spandoeken en grote glimlachen. Het voelde als een grote, vrolijke bijeenkomst van fans. Lokale bewoners en toeristen kwamen samen om de renners aan te moedigen. We vonden een perfect plekje in de schaduw, ongeveer 300 meter voor de tussensprint in Gourdon.

We waren ruim op tijd en konden alles van dichtbij meemaken. Rond 13.30 uur kwam de reclamekaravaan voorbij met veel lawaai en vrolijke muziek. Er werd van alles uitgedeeld: hoedjes, petjes, snoepjes, tassen en sleutelhangers. De sfeer zat er goed in! Daarna was het nog ruim een uur wachten op de eerste wielrenners. We zaten heerlijk in de schaduw van een grote plataan en volgden de wedstrijd op ons mobieltje. Er waren vier koplopers, gevolgd door het peloton op ruim een minuut afstand.

.

.

In de verte hoorden we de helikopter dichterbij komen. De wielerwagens zoefden voorbij op het parcours. De eerste renners kwamen in zicht! Iedereen juichte luid en schreeuwde de renners vooruit. Precies voor onze neus zetten ze aan voor de sprint.

.

.

Toen werd het heel even rustiger, maar al snel kwamen de wielerwagens weer voorbij, gevolgd door het peloton! Wat een feest, iedereen stond weer te juichen. Maar wat ging dat snel! Het was voorbij voordat we er erg in hadden.

.

.

Even later kwamen er nog twee achterblijvers langs, die ook een oorverdovend applaus kregen.

Hoewel we de wielrenners maar kort zagen vandaag, was het een geweldige belevenis. De spanning en opwinding die deze iconische wielerwedstrijd met zich meebrengt, zijn ongeëvenaard.

.